Marian Pankowski (ur. 9 listopada 1919 r. w Sanoku – zm. 3 kwietnia 2011 r. w Brukseli) – poeta, prozaik, dramatopisarz, literaturoznawca i tłumacz. W 1938 roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 roku. W 1942 roku aresztowany przez gestapo za przynależność do Związku Walki Zbrojnej. Do kwietnia 1945 roku więzień obozów koncentracyjnych w Auschwitz, Gross-Rosen, Nordhausen, Bergen-Belsen. Po wojnie osiadł w Brukseli. Po ukończeniu studiów slawistycznych rozpoczął pracę jako lektor języka polskiego na Université Libre w Brukseli. W 1963 roku otrzymał stopień doktora i zaczął wykładać literaturę. Mianowano go kolejno docentem (1965), profesorem nadzwyczajnym (1974), zwyczajnym (1977) i kierownikiem instytutu slawistycznego (1980). Tłumaczył poezję, prozę i dramaty z języka francuskiego i rosyjskiego. Jest autorem wielu literaturoznawczych rozpraw i esejów. Publikował m.in. w londyńskich „Wiadomościach” (od 1968 roku także w „Oficynie Poetów”) i w paryskiej „Kulturze”. Jego twórczość obejmuje zbiory wierszy, powieści i opowiadania oraz dramaty. Książki z jego dorobkiem artystycznym wydawano równolegle na emigracji i w Polsce, dramaty i prozę tłumaczono m.in. na francuski, niemiecki, niderlandzki, angielski.

Bibliografię oprac. Ewa Drwięga-Bąk

*Bibliografia podmiotowo-przedmiotowa za lata 1938-1989 opracowana przez Tomasza Korzeniowskiego została zamieszczona w pracy zbiorowej pt. Pisarska rozróba : w 70-lecie urodzin Mariana Pankowskiego (Sanok, 1990).