Poza tym niemal każda instytucja publiczna poczytywała sobie za honor gromadzenie książek i ich udostępnianie swoim członkom. To nie przeszkadzało dwóm komercyjnym wypożyczalniom prowadzonym w latach trzydziestych przez Markusa Aschera i Szulima Feniga.

Szacuje się, że sanockie biblioteki dysponowały przed 1939 rokiem księgozbiorem około 70.000 woluminów, a miasto liczyło wtedy 18.000 mieszkańców. Niestety, kataklizm wojenny również w Sanoku unicestwił biblioteki. Po wojnie, już w 1946 roku, rozpoczęła działalność publiczna Biblioteka Miejska. Niestety, nie zdołała ona ocalić nawet resztek historycznych księgozbiorów z dawnych sanockich bibliotek. Na szczęście udało się to bibliotece Muzeum Ziemi Sanockiej, która przetrwała wojnę, a później została wzbogacona książkami z dawnej biblioteki gimnazjalnej, 2. PSP oraz dziełami konfiskowanymi okolicznym ziemianom.

Z braku odpowiednich funduszy, po roku działalności, Biblioteka Miejska została połączona z uruchamianą właśnie Powiatową Biblioteką Publiczną. Kolejne dziesięciolecia to okres bardzo aktywnej pracy nad stworzeniem sieci bibliotecznej na terenie miasta i powiatu sanockiego.

Ogromne zasługi położyła w tym długoletnia kierowniczka biblioteki Zofia Walciszewska. Aż do lat osiemdziesiątych sanocka książnica nie dysponowała własnym budynkiem. Dopiero w 1982 roku otwarto nową siedzibę biblioteki, w odremontowanej z ogromnym pietyzmem secesyjnej kamienicy, co jest wielką zasługą ówczesnego dyrektora biblioteki Władysława Harajdy.

Od roku 1990 Miejska Biblioteka Publiczna w Sanoku jest samorządową instytucją kultury finansowaną przez budżet miasta Sanoka. W roku 2014 przeszła największy do tej pory remont w historii placówki. Za pieniądze z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego wszystkie pomieszczenia w budynku zostały przebudowane i wyremontowane. Zyskały nowy aranż, podłogi i oświetlenie. W budynku została zainstalowana winda dla niepełnosprawnych.